ÇAKIR

                                            ÇAKIR

           1986 yılı mayıs ayı.Son sınıf öğrencisiyiz.Mezun olmamıza bir aydan daha az bir zaman var.Dersleri önemsemiyoruz.Hocalardan uzak dursak bize yeter.Ama onlar bizim gibi düşünmüyor.Her şeyin olduğu gibi devam etmesinden yanalar.Disiplinden taviz vermek istemiyorlar.Fakat havalar ısınmış kanımız kaynıyor.Geç yatıp geç kalkmak istiyoruz.

         Yine öyle bir sabah.Saat 07.00  yatakhane nöbetçisi gelmiş elndeki demirle yatak demirlerine   vuruyor;

-Günaydın beyler.Haydi kalkın.Bakın bu sabah nöbetçi Yılmaz Hoca(Yılmaz AL) Geç kalırsanız karışmam.Sonra söylemedi demeyin.

Fakat nöbetçiyi takan kim.Biz uyumaya devam ediyoruz.Biraz sonra nöbetçi ikinci tura geliyor.Aynı söylem.Yılmaz Hoca falan filan.Ama bizim umurumuzda değil.Yılmaz Hoca değil Osman Durmuş olsa ne yazar.Nöbetçiye tehditler savurup gönderiyoruz.Zaman geçiyor.Saat 07.30.

       Yılmaz Hocanın bizden haberi var.Yatakhanenin kapısını kitletiyor.Sabah etüdü başlamış.Yoklama almaya çıkıyor.Geç kalan 30-40 öğrenci danışmanın önünde bekletilyor.Bende kalktım aşağya ineceğim.Fakat yatakhanenin demir kapısı kilitli.Ben de camdan yemekhanenin üstüne çıkıyorum orda da su borusuna tutunarak iniyorum.Okul binasına doğru ilerliyorum .Binaya giriyorum danışmanın önü dolu.Geç kalan öğrencileri Yılmaz Hoca enselemiş orada bekletiyor.Kendisi yoklama almak için sınıflara çıkmış. 

       Ordan merdivenlere doğru yöneliyorum.Peşimde ise sınıf arkadaşım İsmail Çakır.Biz ona sadece ÇAKIR diyoruz.Nurkaya Türkmen ile birlikte bizim arkamızda oturuyorlar.Biz Nasuh Gökdemir ile oturuyoruz.Nurkaya-Çakır ikilisi bütün zamanlarını kopya hazırlamak için geçiriyorlar.Ama yazılıda Nasuh ile beni rahatsız etmekten geri durmuyorlar.Yani onlara kopya vermemizi istiyorlar.Ama biz ne yapabiliriz ki.Biz de çok çalışkan değiliz ki.

Neyse  ben nde Çakır peşimde merdivenlere yönelmişiz.Yılmaz hoca peşimizden sesleniyor.Durun gelin buraya.Neyseki ben merdivenin köşesini dönmüşüm.Ben kaçıyorum.Doğru sınıfa.Yoklama henüz alınmamış.Başkan yoklama kağıdını yeniden yazıyor.Ben yırttım.Fakat Çakır Yılmaz Hoca ya yakalanıyor.

Yılmaz Hoca  Çakır'a soruyor.O kimdi diye .Çakır söylemiyor.Bilmiyorun diyor.Yılmaz Hoca Çakır'a girişiyor.Sonra tekrar soruyor. Çakır söylemiyor.Tekrar dövüyor.Fakat Çakır söylemiyor.

Sonuçta Yılmaz Hoca benim kim olduğumu öğrenemiyor.Danışmanın önünde bekleyenlerin hepsi sopayı yiyor.

 İşte Çakır böyle bir çocuktur.Tanıdığım en delikanı Bursalı.Gerçekbir dosttur.Adam satmaz.

Sağol ÇAKIR 

                   Orhan YAYLA (1986)

Eklenme: 10-04-2013
kategori: Okul
Yazan: Orhan Yayla
Hit: 1351
[ Geri dön | Yorum Ekle | Sevdiklerinize gönderin | Yazdırın ]